Kali ini aku nak kongsikan cerita klakar. Cerita tentang seorang murid sengal yang menjawab soklan gurunya dengan penuh kesengalannya. Sebab dia ni sengal, aku taruk nama Sin Chan (cerita budak sengal dari Jepun tu...). Mungkin korang penah baca, tapi bagi yang belum penah, jom kita bergelak tawa bersama-sama:

Guru : Kenapa awak lambat?
Sin Chan: Kerana sebuah papan tanda.
Guru: Papan tanda mana ?
Sin Chan: Yang ada tulisan, "Sekolah di hadapan, jalan perlahan."

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-* -*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-

Guru: Sin Chan, Macam mana awak eja perkataan "BUAYA"?
Sin Chan: "B-O-O-W-A-Y- A"
Guru: Bukan, salah tu.
Sin Chan: Mungkin itu salah , tapi Cikgu tanya saya macam mana saya mengejnya. Jadi begitulah yang saya eja!

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*- *-*-*-*-*-*-*-*-*- *-*
Guru: Apakah formula untuk air?
Sin Chan: "HIJKLMNO"!!
Guru: Apa yang awak cakap tu?
Sin Chan: Kan kelmarin Cikgu kata H to O!

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*- *-*-*-*-*-*-*-*-*- *-*

Guru: Sin Chan, pergi ke Peta Dunia tu, cari dan tunjuk mana Amerika Utara.
Sin Chan: Di sini Cikgu (Sin Chan menunjukkan tepat kat Peta dunia yang tergantung kat hadapan kelas)
Guru: Betul. Sekarang, murid-murid, beritahu saya siapa yang jumpa Amerika Utara?
Kelas: Sin Chan, Cikgu!

*-*-*-*-*-*- *-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-* -*-*-*-*-*-

Guru: Sin Chan, beritahu satu perkara penting yang kita tak ada 10 tahun dulu.
Sin Chan: Saya, Cikgu!

*-*-*-*-*-*- *-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-* -*-*-*-*-*-*

Guru: Bagaimana kita boleh mengelak penyakit yang disebabkan oleh gigitan serangga?
Sin Chan: Jangan kena gigit dengan serangga.

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*- *-*-*-*-*-**-*-*-* -*

Guru: Boleh tak sesiapa beritahu saya perkara yang kamu tahu berlaku secara kebetulan?
Sin Chan: Cikgu, Ibu dan Bapa saya berkahwin pada hari yang sama, pada masa yang sama dan juga pada waktu yang sama!

*-*-*-*-*-*- *-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-* -*-*-*-*-*-*

Guru: Sin Chan, pelik sunggud stokin yang awak pakai ni, satu warna hijau berbintik hitam dan satu lagi berwarna merah berbintik biru!
Sin Chan: Ya betul Cikgu, memang nampak pelik. Saya pun hairan kerana terdapat sepasang lagi dengan warna yang sama kat rumah .

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-* -*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*- *-*

Guru: Sekarang, Sin Chan. Beritahu saya dengan jujur adakah awak berdoa sebelum makan?
Sin Chan: Tidak Cikgu. Saya tak perlu buat begitu , kerana saya tahu ibu saya adalah seorang tukang masak yang bagus.

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-* -*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*- *-*

Guru: Sin Chan, Karangan awak "Kucing Saya" adalah sama seperti yang dikarang oleh Adik awak. Adakah awak meniru kerja dia?
Sin Chan: Tidak Cikgu. Ia hanyalah kerana kami ada kucing yang sama!

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*- *-*-*-*-*-*-*-*-*- *

Guru: Siapakah orang yang kita panggil yang tak henti-henti bercakap tetapi orang tak berminat nak dengar?
Sin Chan: Seorang Guru, Cikgu!